Yorgunum;
Asırlar görmüş
Çöl yığınında kalmış
Kayalar gibi
Yorgun.
nicedir yağmaya hazır bir bulut gibi
Kendi gözlerime dolan bir yağmur gibi
Ömrüne adanan bir ağıt gibi
S’üzgünüm

Vakitsiz esen
Bir rüzgar gibi
Bilinmeze akan bir ırmak gibi
Yılgınım..

Bazen,
Leyla ağlıyor gözlerimde
Solgun düşler çehreme düşer
Bazen ,
Züleyhâ omuzuma yaslanır
İçimdeki kuyuya Yusuf düşer
Mıhlanmış onca acı yüreğime
Hislerim kanıyor hangi türküye yaslansam, başımı alıp göçüyorum diyar, diyar.

İçime gömdüğüm özlemler bir mezar sessizliği gibi dua bekler
Uzaklarda
Bir yerlerde
Hüzne bulanmış bir derviş
Ukteli bir sancıyla
Kan ağlar

Ruhuma işlemekte  acının rengi, ıssızlığı sevmiyordum oysaki; çığlıklarım değil sessizliğin sesi dağılır mateme durur lehçem

Ey şiir niyetli sözlerim göçtü sevinçler
Hüzün vuruyor her nakaratına, mısralarım hazan döküyor

Aylar takvimlerden akıp giderken bir nefes almayı çok görüyor zaman vermiyor felek

Bir yareki tuz basıyor yandıkça yanıyor yürek

Ümitti bir avuç tebessüm afakımda
Çöktü karanlık, şimdi dizi, dizi acıyı harmanlayıp mecusi misali ateşle yaşıyorum

Nuray AYHAN...