“Ne bir damlaydım bulutunda bu kentin
Ne gittiğimde
Yokluğumu bilemeyecekti hiç kimse
Ne bileğini kesip intihara çalacaktı şarkılar..”

Bir çığlığın nefesinde üşüyor hıçkırığım
Bir vedayı yağıyor haykıra haykıra gece
Sırılsıklam olmuş toprağımda uyanan sabaha gebeyim
Tuzdan ve sudan şiirler yükleniyor içim
Ne çok bulut özlemiş gözlerim
Ne çok yağmuru yağmış sözlerim

Oysaki;
Yüreğimin perçeminde yaslanan bir kent
Toplayıp sırtlıyor ardından tüm bulvarlarını
Avuçlarımda kokusunu zerk eden çiçekler
Dağılmışım hülyalı bir düşün peşinde
Gönlümü toplayan hallerini resmetmeseydin eğer düşüme
Kaybedenler defterinde dürülürdü gafletim

Ey bilmezliğimi  yüzüme vurmayan gerçek
Duvağını sıyır tüm perdeli düşlerimin
Yalnızca
Işığında kamaşmasın gözlerim güneşinin

Gülüşümü çalmasın
sokağında saklandığım o  yalancı bahar
Çıkmazlara sürgün etme!
Sonsuzluğunu arzularken
Emrine amade hallerim...

Nuray AYHAN...
4.Ağustos salı 2016 Denizli