G’ÖÇ

Bir s’ağır düşüncedir
Sensizlik
Yılgın baharların
Göğsünden söküp
Nisan yağmurlarını...

Kırıldım şiirin ince yerinden
Yorgun kanatlı yağmurlara düşünce sancı
Sal gülümsemeyi unutmuş gamzelere yağsın sağanak
Telaşlı solgun düşler ıslansın

Öksüz duruşuma bakma
Ve şaşırma gül dolgunu halime
ben hep böyleyim

Kaç sürgüne düştüm
Kaç zamansız savaşı
Nutkumda bitirdim
Arife’leri unutmuş
Kaç bayram eskittim
Işıktı gölgemi yakan
Ve memleketimdi gözlerin..

Susadım,
çöl yangınları çöreklendi dudaklarımda
Sorma yüreğimin üryan bekleyişlerini

Sol yanımda
Can kenarımda biriktirdiğim vefasızlığı saymadım
Sayamadım...bilme..

Göçecek ömrümden mevsimler gibi ihanet!
Havale ettiğim çığlığımı duymaz mı ehli gök?

Bir cami duvarına yaslanan başımı
alıp göçesim var diyar, diyar.

Yar olur mu bana
bilmem ki
bundan sonra
bakir gözlü bir niğar?

Nuray AYHAN...30.Temmuz 2017