Bana ait olmayan bir şehirdi yüreğin
Aslında o şehirde zaten yoktum
ve hiç olmamalıydım..
Bir Ekim sabahı kirpiklerinden düştüğümde anlamalıydım
Kırmadan dökmeden gidebilmeyi…

Hem zaten buz tutmuştu yüreğim
Sahi en son ne zaman değmişti bakışların?
Ne kadar acı ki.. uzak bile değildi ellerin..

Aslında asla vazgeçmiyorum seni sevmekten..
Ölmeyi bu kadar çok istiyorum bu yüzden ..
Dizlerine kıvrılıp uzun bir uykuya dalar gibi
Yok olup gitmeyi, hiç var olmamayı…
O kadar istiyorum ki….

Keşke bu aşkın tek kanıtı ben olmasaydım
O kadar yapayalnız, o kadar hükümsüz ki
Eski günleri, hatırası bile yok,
Gökyüzünde ne güneş ne de yıldızlar şahit
Koca bir yalana kim şahitlik edebilir ki?

Sen aslında benim varlığımdın
Susuz bir yazın kuruttuğu,
solan bir bahçe gibi solup gittim sevgisizliğinde..

Artık korkmuyorum sonsuz acılardan
Pişman değilim, yine yeniden seni severim
Bu yürek senden başka kimi sevebilir ki?

Artık gitmeliyim,
Yükleyip bütün kederlerimi bulutlara
Sessizce, kimsesizce ..
ve bir o kadar kırgın ve bir o kadar üzgün
Vazgeçemediğim ne varsa
Vedalaşmalıyım usulca…

Çünkü tek çaredir
sonsuza kadar gitmek korkusuzca…
Çünkü bu hayatta
Tek korkumdu seni kaybetmek……

[hakan zengin]