gittiğinde anladım...
her şeyi...
bir bir canlandı bütün kareler...
...
SEN GERÇEKTEN ÇOK SEVDİN...
...
gerçek bir aşktı yaşadığın...
başka hiç bir şey olamazdı..
o derin iç çekişlerin geliyor gözlerimin önüne...
kısık gözlerinle bakardın gözlerime...
hep hafifçe bir yana eğerdin başını...
yanardı gözlerin...
benimse yüreğim...
tutulurdu dilim..
konuşamazdım..
utangaç ve ürkek bir ceylan gözüyle bakardım sana...
ve sonra..
yüzün bir güneş gibi aydınlatırdı.. acıyla kararmış yüreğimi..
S E N H A R İ K A Y D I N..
şimdi değil o gün de anlıyordum....
ben HAYRANDIM SANA...
farklı bir tonu vardı sesinin...
en güçlü ilaçtı... anında nüfuz ederdi bütün benliğime..
canlanırdım..
bilirsin..
nice soğuk rüzgarlara karşı yürüdüm seninle...
korkmadan..
tutunca ellerini... unuturdum üşümeyi...
S E N M Ü T H İ Ş T İ N...

konuşurken seninle
zaman nasıl da geçerdi...
bir çeşmeden akan su misali...
ne çok şey konuşurduk... hatırlar mısın?
S E N B A M B A Ş K A Y D I N...


şimdi Ağustos ortasında
üşüyorum soğuk rüzgarlarında sokakların...
öyle dar geliyor ki odalar...
hep yürüyorum... yalnız kaldırımlar boyunca...
gözlerim uzaklara bakıyor.. hep seni arıyorum..
istemiyorum ama....
içimde gitgide silikleşiyor anılar...
ne yapsam siliniyor yavaşça...
sanırım ben de kayboluyorum yavaş yavaş...
ama S E N İ H A L A Ç O K S E V İ Y O R U M...


ve artık ağlayamıyorum..
paslandı gözkapaklarım....
çok yanıyor ama acımıyorlar....
bütün uzuvlarımı kaybetmiş gibiyim...
hiç bir şey hissetmiyorum...
yalnızca yüreğim yanıyor ve gözlerim...
ve biliyor musun? çok beğenirdin ya hani konuşmalarımı?
doyamazdın dinlemeye.....
çok üzülüyorum ama artık konuşamıyorum...
en çok sana HOŞÇA KAL diyemediğime yanıyorum..
kabullendiğimden değil...
sen HOŞÇAKAL dediğinde yettiğini sanmıştım..
YANILMIŞIM...
çok özür dilerim ama hoş değilim şimdi
H İ Ç H O Ş Ç A K A L A M A D I M...
ve kalamayacağım...

Hakan Zengin