Bitirilememiş bir intihar müsveddesiyim Lelia
- Aragon’un kulakları çınlasın -
Her gün eğri bir çiviyi emzirir ülkemde
Yıpranmış bir masa
kalem ve çokça kağıt
Maskeler yüzler
ipler sonra
ninni söyler ama çokça ağıt

Say ki Lelia
Rahme dönmeye çalışan kelebeğim
Evet kanatlarını
terkedilmiş masalların çürüttüğü
bir kelebek
Gitme Lelia bu gece
Uyur kalırsam boş bulunup
şiirler de beni terk edecek
Bıktım hem bu intiharı bitirememekten
Bana ellerin gerekecek
Işığı açma Lelia
Yüzünü görürsem
- yıldızları düşmüş gözlerini -
vazgeçmemi istediğini falan zannederim
Belki utanır da cayarım
Işığı açma yalvarırım

Say ki Lelia
Kentteki caddelerin yüzünü yıkadığı yağmurum
Hep öpülmüş
hep koklanmış saçlara yağıyorum
Gitme Lelia bu gece
Mazgalların parmaklarıyla
gözyaşlarımı silemiyorum
Tenimde ayak izleri dans ediyor
- tepiniyor boşalıyor kusuyor sızıyor -
sessizce ölemiyorum
Perdeleri açma Lelia
Yüzünü görürsem
- satırları demlediğim zülüflerini -
sarılmak istediğini falan zannederim
Belki utanır da cayarım
Perdeleri açma yalvarırım

Say ki Lelia
Bu hayata kaçak binmiş bir yolcuyum
Penceresi hayata açılmayan odamda
sobelenip duruyorum
Gitme Lelia bu gece
Çıplağım
Üzerime yürüyen duvarlarla
açık seçik konuşuyorum
Delirmekten değil
birileri bilet soracak diye korkuyorum
Konuşma Lelia
Yüzünü görürsem
- pastel giyinmiş dudaklarını -
sevişmek istediğini falan zannederim
Belki utanır da cayarım
Konuşma yalvarırım

Say ki Lelia
Kader tahtasına tebeşirle yazılmış n/isyanım
Dikenli tellerle çevrilmiş ömrüm
hayal de kuramıyorum
Cılız bir el yahut çığlık
silerken tahtadan kimliğimi
toz toz dökülüyorum
Gitme Lelia bu gece
Sabah teneşirde adım söylenecek
Bir kürek
ve bir mezar lazım
Bana ellerin gerekecek
Ağlama Lelia
Yüzünü görürsem
- ıslanmış gamzelerini -
aşık olduğunu falan zannederim
Kesin utanır da cayarım
Ağlama yalvarırım…


Özgür SARAÇ/Râzı
06052020Denizli