Kimseler kimsesiz bu aylar
Kime sorsam ya kırık /Yada bölük bölük
Sokaklar, caddeler, memleketler elini göğe uzatmışlar la dolu
Yanı başımızda çaresizliğin fotoğrafını çizen ressamlar /çaresiz ressamlar
Tablolar rengini gözyaşlarından almış sanki
Umursamazlık kıyafetlerini giymiş, yüksek binaların efendileri
Kimseler kimsesiz bu aylar

Hepimizin gözleri olmalıydı/bakan gözleri
Mesela gülmeliydi, bilmeliydi
Bayramlar çocukların gözlerinde gülmeliydi
Haneleri yoksulluk kurcalamamalıydı
Gözlerimize metrelerce perde inmemeliydi
Kimseler kimsesiz bu bayramlar

Yokluk kırk gün kırk gece sürer/Sonrası alışılmışlık
Yazın ayazında titreyen bir babanın feryadı
Gözlerinin çanağına oturan sözcükler
Ciğerine saplanan çaresiz kalmışlık
Nerede kaldı nerede bu servetli dağlar
Kimler kimsesiz bu aylar

Şimdi yoksulluğu anlatayım desem
Nereden başlayacağımı bilemiyorum
O ressamların hikâyesini yazayım desem
Kaç gece sabahlatırım bilemiyorum
Onun için kimler kimsesiz
Kimsesiz kalmasın bu yazılar
19.03.2019
/// ŞAİRİN KALEMİ //////