Ben gözlerin siz yaşayamıyorum,
Sessizliğin soluğumu kesiyor.
Üşüyorum, sıcağından mahrum yaşıyorum,
Ve sen bunu bilmiyorsun.

Aklım çıkıyor ara ara ama sen çıkmıyorsun.
Göğsümde henüz koparılmamış çiçekler var,
Saçlarına takılmayı bekleyen,
Kelebekler saklıyorum kirpiklerine benzeyen,
Ve sen bunu bilmiyorsun.

Pencerem daima açık, gözlerim sokağın başında,
Seni bekleyişlerim şimdi kim bilir kaç yaşında.
Kaç kan damlasıyla adını yazdım,
Gecenin ortasında sensizlikten bir mezar kazdım,
Ve sen bunu bilmiyorsun.

İçimde yankılanıyor “seni seviyorum”lar,
Korkuyorum dile vurmaktan,
Yüreğimin tenhasında ölüyorlar bir bir,
Seni bana sormaktan,
Ve sen bunu bilmiyorsun...

Bil ki sensizlik dağlıyor beni,
Bil ki sensizlik ağlatıyor beni.
Sönüyorum yanmakta olan bir tütsü gibi,
Ve sen bunu bilmiyorsun.