bu gün kendime benzememek için iki insanlı yola girdim
vc bayan yazıyordu eteğimi sıyırdığımda
utandım pisuvarların porselen dişlerinden
üzülüp geri döndüm kapısından rüyamın

duvara yaslan tavana bak
aslında biraz sonrasının ıslak kaldırımlarını yürüyorsun
aya tutunup korkularına gidebilirsin
ya da hiç uzatmadan bu kısa yoldan
kendini bıraktığın yerde
kendine dönebilirsin

hiç uzatmadım zamanı
koridoru geçip gülümsedim ışıkların sarhoşluğuna
görünür olduğumu biliyordum
ama kimin umurunda

pencereler açılabilir ve kaçılabilir gibi serin
ara sıra omzumu ısıran rüzgarın gece renklerini
kardeş ve dost çağrısını içime gömüp
ve bir de dallarını cama yaslayan ağaç
izin veriyor yanından uzaklaşmama

gevşedi gönlümün ozanı oracığımda
salıncaklar bir ileri bir geri
velveleler sevgiler
kustum gecenin şehvetini darağacının dudağına.