Şiire bir esaslı duruş ile selam ediyorum. Malum selama durmak moda. ( moda ikonlarına iman etmesem de)

Bu da yorum(cuların bazıları için sıradaki ayet.)

Göklerin ve yerin mülkü* Allah'a aittir. Allah, Her Şeye Güç Yetiren'dir.

وَلِلّهِ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضِ وَاللّهُ عَلَىَ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ

Tanrı herşeyi biliyor da onun da elinden birşey gelmiyor
O da suskun o da mutsuz.
Baştan aşağı anlam yüklü satırları yazan yüreği kutluyorum.
Esen kal..

ellerden ziyade en çok akıl- us yoruldu be hakkınsesi...beyine giden yol en son durak çünkü...oraya gelene kadar ellerini önce tırnaklarından çekip götürüyorsun...sonra delikli cebinden...küçük dilini yutmuş ayva tüylerini tek tek koparıp yolarak işkenceyi uzatıyorsun...yol haritan belli yoksa acılarına kolay yem olursun...'o kapıdan çıkarsan her şey biter!' restini hayat arkadaşın değil, işin acı gerçeği bütün organların yüzüne haykırıyor her allah'ın günü...başta bunu kabullenmesi zor tabi...sonra biz bununla baş etmeyi binbir dalavereyle öğreniyoruz bi şekilde...kedi fare kovalaması gibi düşün misal...onlardan tek farkımız kapan sadece kurnazın, güçlünün malı değil... ortaklaşa idare ettiğimiz düşman sadece...avukatı olmadan konuşmak istemeyen suçlu cümlelerin her birini kendi ellerimizle, başımızın üstünde taşıdığımız o puslu bölgenin içine; sadakãt yemini bozulmasın ve ölene kadar sussun diye hapsediyoruz...o ulaşılmaz-erişilmez üstün varlık da hiçlikle el ele verip gereğinden fazla nasıl düşünür, nasıl acı çeker diye haince planların, tuzakların ağına düşürüp ipimizi çekiyor...bizden daha uyanık yani...neremizden vuracağını iyi biliyor...

insan en fazla kaç acıya yetecek kadar ağlar ya da yaşar hiç düşündün mü?..gün gelir yaşam ağrısı öyle bir saplanır ki şurana 'neden ölmüyorum, ölemiyorum bi türlü?' tarzı düşüncelerle tanrı'yla pazarlığa tutuştuğun, yalvardığın bile olur...mesele ölmek değil ya da ağrısız, sızısız nasıl ölünceği de değil...mesele yaşamak be hakkınsesi...yoksa ölmenin binbir yolunu bulur insan...çok mu zor? hiçte değil!...zor olan yaşamanın kendisi...ve ayağımıza vurduğu zincir..."ayağınızdaki zincirlerden kurtulmadıkça özgür olamazsınız" diyordu ya hani bir düşünür, sahi kimdi bunu söyleyen? bak ben bu gereksiz ayrıntıları bile unutuyorum artık...neden peki? unutmak istediğim onca dert acı varken neden bir kitabın anlamlı bir cümlesini aklımda tutamıyorum...o acılar neden hãlã dün gibi kanıyor?...bu benim acım ya da bir başkasının hiç farketmiyor...sonra yine o tanıdık, bilindik cümle gönüllü kurbanmış gibi kendini ortaya atıyor: acılara, ağıtlara kimlik sorulmaz! acılar da ortaktır paylaşılır çünkü...

daha sonra bir haberde ölülerin bilançosu isimleriyle değil, sadece sayılarıyla üstten geçiyor...bombalar nasıl patlıyor, göğüslerini gere gere nasıl kurşunları yağdırıyorlar birbirlerinin üstüne hayretle seyrediyorum ..ben koşu bandında kalori hesabı yapıp ter döküyorum o sıra...savaş malzemelerinin en çok demokrasinin, insan haklarının, özgürlüğün konuşulup masaya yatırıldığı bu yaşadığım yerden sorunlu bölgelere ( aslında insanlar kendi halinde yaşayıp gidiyor hiçbir sorun yok! sorunu durduk yerde çıkartıp patlatanlar var sadece! ) transfer edilip piyasaya sunulmasındaki haklı bir gerekçeyi bulup çıkarmak istiyorum ama yok! gerçekten aklımı oynatacağım...sonra bi reklam arası veriyorlar "her ay çok az bir bütçeyle bu çocuklara yardım edebilir, hayatlarını kurtarabilirsiniz!" yer Afrika tabi...sonra canhıraş sanki savaş mağdurlarını kurtaracaklar da bi faydaları dokunacak da stüdyoda fikir üstüne fikirler yürütüp suçu hep birinin üstüne atmanın, kendini aklamanın peşindeler...

kılımı bile kıpırdatmadan oturduğum yerdeki saçma serzenişlerim aklıma geliyor sonra ve sonra diyorum ki:

işte tanrı'nın da çok iyi bildiği ve sana kestiği ceza bu kızım, yaşamak!..

yaşayacaksın ve derinin altına bu acıları tek tek kazıyacaksın!...kurtuluşun yok, kaçacak deliğin de...buna mecbursun...
...
...
p.s: uzun bi aradan sonra şiirinle sohbet etmeyi özlemişim...'işte bu' dediğim güzel bir şiirdi...sağolasın...

p.s: unutuyordum az kalsın, "iki servi bile birbirinin gölgesinde yaşayamazken", bu kadar insan birarada nasıl yaşayacak çok merak ediyorum...

Gule tarafından 10/27/2019 1:48:04 PM zamanında düzenlenmiştir.

Günün şiirini yazan Şair Arkadaşımı KUTLUYORUM...

Tanrının önemli işleri olmalı. Dünya işlerini egemen emperyalizme devretti sanırım bu yüzden.
Egemen emperyalizmin kestiği parmak acımaz
Tanrı bunu da biliyordu.

Güzel dizeler idi. Yüreğinize sağlık.

Tanrısal gerçeklerden yola çıkıldığında, bilinenin ötesine geçer gerçekler. Bile isteye sürüklenişlerin nedenleri de anlaşılır böylece.

Kısacası, her şey tam da istediğimiz ya da tam da olması gerektiği gibidir denilir ve işin içinden çıkılır..

Batı sömüremediği tanrı'ya bile inanmaz... Selam ve saygı ile..

"insan kendi eliyle yorulunca,
kendini bile affetmiyor"
...
İşte hikayenin başladığı yer. Sonrası, şiir..