Kırk Kırık Nota...Geceye sesini dokuyan ezgiden değil Bu benim dinlediğim Rüzgâra sarıp saldığın nefesin Nakaratı ateş içinde Kül tutan kıvılcım Baktım! Gözlerin... İçimdeki kalabalık beyhude Kirpiklerini kısıver Yalnızlığım görünmesin… /…/ O son nefesin değişiminden esinlenen krizalitin acemi coşkusuyla Teninde kitlenen ay ışığı Kirpiklerinde gerilen arp Bilge kadının dudağında yanan arya Usul usul dinledim… Lirik bir çağın tüm anı Yorgun şiirler zamanı Göz göze geldik Göğü emen toprağın mizacıyla Şikâyetim yok Feragatin hükmü geçmez Nedensiz ürpertinin değişen tutku/su/na Bir adımlık espas koydum yağmura Saçlarım kesti su Hiçbir şeye benzemez -bakma sen s/açılan gecenin nefti saçlarına- |
En çok da kalabalıklar içinde hisseder insan yalnızlığını..
rüzgarın esintisinde kırık notanın hüznü
" bir çiçek büyütmüşüz saksıya sığmaz.."