Bırak!
Saçlarındaki karanlıktan
Gecenin fenalığına döküleyim
Ateşten dağ olsak
Kalkınca soğur her yatak

Armağan diye aldığımız her yaşımızla aşkın tam ortasında
Ölsek anlaşılmayacak…

Gece ve rüzgâr
Ağır ve ateşli hava
Bir çukuru örter gibi üstümü kapama
Öptüğümüz her dudak
Düşmek için açılan uçurumun ucunda
Bugün sevişsek yarın karmaşa
Katli vacip heves
Uğrardı! Nefes, nefes
O felsefe ki hep başucumda

Bir başınalığın vermiş olduğu çevirisiyle aşk, aşk diye inleyen
Bucaksız yıldızlara dağılan adaklara eş

Bir sen vardı
Ve bir de sen
Son ünlüsüne bağlı ünsüz harflerden önce gelen

Tüm kentin hesabını ayıpla örten merhamet
Aşktan kaçıp gelenlerin yüzüne baktım tek tek
Hepsi birbirine benzeş
Kir göstermez renkleriyle özdeş

Hadi!
Soyunalım tekrar, tekrar

Birazdan dağlara dolanan rüzgâr
Ezgilerine öykünen kokusuyla
Yorgun bir yıllığın yılışık yaprakları gibi
Geceden saçlarına dolup odaya dağılacak

Armağan diye aldığımız her yaşımızla hayatın tam ortasında
Ölsek anlaşılmayacak…