.
.
.

Gök gürültüsünün ürperen ayıpları arkasında saklanan korkular, ne olduğunu anlamadan en çok ben çıktım dudaklarınızın arasından…

Bir şeyler eksikse 
En çok ben eksiksem -mesela-
Koca bir hiçin altını doldurabilecek kadar
Sözünüz yoksa
Demek ki hiç eksik olamamışım hayatınızdan

Şimdi yaşamı takdim eden yazgıyla, yazın alnınızın tam ortasına
Ne bıraktıysanız “ben”den sonraya
/… /

Bir kere bilmelisin ki, zaman alacak
Tüm yaşanmışlıklara rağmen, tekrarlanmak
Uzandığında değil de tutunduğunda yaşamayı anlamak
Şimdi bana, inanmanın güzelliklerini anlat…

Hayatın tüm karmaşasının arkasında gizlenen
Basit düşünceyi
Sade sevebilmeyi
… Ve aşk acısı çekmenin hiç aşık olmamaktan daha güzel olabileceğini.
Hadi!

Maziye bulaşan akşam rengini
Nemli sahili
Güneşini içen ay, geceye düşenin lal edilişini
Ağrı acının teksesli yanıdır
Söylenen şarkı gibi...

Gerçeğin ne anlamı var
Tozu sadece ışığın gösterdiği kadar algılayan yaklaşımdan
Geçmişi seven, geçmişi yaşanan anda -kokla/yan-
Yalnızlığı bilmeyi değil de farkına varmayı -kutsa/yan-
Sıcak hafızam

Heyhat!
Kibrini çerçeveleyen ayna
Yüzün hala tenha

Sessizce çekip gitmiş olacaksın
-Ne duvar kalacak, ne bir pencere arkanda-
.
.
.