.
.
.
.
Ne aradığım yollar ne dolaştığım sokaklar
Ansızın çıka gelir
Döker saçlarını
Bir kuş gibi bahar

Gölgecil keyfinde
Sevdiklerim de öyle
İçimden düşüyor
Tutarsa ne ala birer birer göçüp gidiyorlar işte

Aylardan bilmem ne
Günü boş vermişiz ikimizde
Gel diyor
Son baharımız adamım

-Sadece gül
-Rengi olmayan hani o yanaklarında açan
-Gül
Hasret dediğin hüzzamdan anlar
-Olsun kül

Dinlendi günbatımı
Sülüklü Göl kıyısında
Ufkun suçuymuş gibi
Seçti ayrılığı düştü uzaklara

-Bak! Tutku soymuş koca ormanı
Ölgün yapraklar sesleniyor bastıkça
-Sen Sonbaharı giyinmişsin be adamım
-Gideceğin yerin önemi vardığın yerin değerindendir
Aslın da

Peyke uzanmış
Şarap öpüşlü kadın
Eski bir tat dudaklarında

İçiliyorum
İlişiyor us
Yana yana

Gece aştı
Sıyrıldı penceresi
Düştü renkler
Açtı ayın görünmeyen yüzü
Bedenleri boş verin
Öykü nü

Soyundu ılık sözcükler
Cümlesi açık derinlere değin seslerin
Daldı zaman
Gözlerimiz de
-Bak dedi; Güneş

-Hayat sürecek üstümüze…
-Sımsıkı, sarıl bana yine.
.
.
.
.
www.youtube.com/@cloudsancy9663