Yıkılır taş duvar
Altında kalır börtü böcek fikrim
Bir çiçeğe hala inanabilmek için
Örülür yeniden o güzel iklimler
Ve kim unutmak isterse sevdiğini
Kalbinde kanayan bir taş taşır.

Bir köşesinden tutup şu zamanın
Uykularıma sürüklüyorum aklımı
Bir korku tünüyor, ellerim kırılmış şiirden
Bir boşluk düşüyor gölgeme, upuzun bir düş
Taş duvar yıkılır
Altında kalır sesim
Soluğumda toprak kokusu.

Belleksiz bir yol uzanmış gözlerime
Ağırlığı bir avuç gözyaşı, sabırdan yoksun
Almışım ölümlerimi sarı bir yağmurda
Vurmuşum sırtıma yakamozu, gitmelerin rüyasındayım
Soluğumda solmamış tek gül yok oysa
Taş duvar yosunda
Zamanı artık bir mezar taşı taşır.

Yıkılır taş duvar
Örülür yeniden geçip giden zaman
Eski bir söz kalır ruhumun dimağında
Kurur gözlerim, kör bir avuntu kırılır kalbimde
Kalbim dediğim kimsenin uğramadığı bir sokak
Bir taş, bir ağaç
Ve yeminler olsun ki zamansızlığa
Unuttuğum ne varsa kusacağım yalnızlığa.




Nedim Kardaş