Düşlerim karadan da kara...
Gecelerim yorgun ve uzun,
varmaz sabaha...
Bu beden kavuşmaz ki artık refaha...
Canım çok yanıyor be Annem...
İçim acıyor,
içim acıyor Annem...
İçim acıyor...

Gezdiğim her odaya kokun sinmiş...
O nur yüzünün izi seccadene işlenmiş...
Meğer senin varlığın,
benim cennetimmiş...
Çok geç anladım be Annem...
Şimdi canım çok yanıyor be Annem...
İçim acıyor,
içim acıyor Annem...
İçim acıyor...

Aldığım her nefeste hissederdim
sıcaklığını,şefkatini...
Bir gün uzakta kalsam,
hasretin kor kor yakardı içimi...
Ama anlamazdım...
Şimdi binbir soru var aklımda,
kemiriyor durmadan beynimi...
Nerdesin Annem...
Nerdesin...
Çok özledim be Annem...
İçim acıyor be Annem...
İçim çok acıyor...

Annem...
Senin kıymetini bilmedim,bilemedim...
Şimdilerde adım çıktı annem,
hep alemin dilindeyim...
Kimsesiz şehirlerin en ücra köşelerinde
sana hasret,sana tutsak sürünmekteyim...
Hasretim sana Annem hasretim...
Gölgen yeterdi...
Yeterdi bana...
İçim acıyor be Annem...
İçim çok acıyor...
Yokluğuna dayanılmıyor...

Gittiğin günden beri,
günler hep sana geliyor...
Bakma dışa doğru güldüğüme,
içim kan ağlıyor...
Bu beden artık çok yorgun Annem...
Kaçınılmaz sona doğru yürüyor...
Ölüyorum ben Annem...
Ölüyorum...
Ve sana geliyorum...
Sadece sana Annem...
Sadece sana...

Yazan : Recep Hamza