Içinde insan yok, giymiş urbayı,
Dünya heybesini, karın zanneder!
Doldurur haramdan taşır kırbayı
Tamu’yu kutuptan serin zanneder.

Basmaz ayağını yere kibirden,
Yoldaşı kargadır, çıkmaz kuburdan
Anlamaz hesaptan, çakmaz cebirden,
İlmini Öklit’ten derin zanneder.

Özenti içinde, takılır kuul,
Kalem kâğıt versen, çizemez ağıl.
Meşrepsiz, mezhepsiz farkında değil
Yurdunu Asya’da Turan zanneder.

Paylaşır medyada masum fotoyu
Aratmaz Memiş’i, oynar Keto’yu
Bir de tutturursa süper lottoyu
Kendini,ebedî Karun zanneder.

Kelam’ı kebire değilse kail,
Mülke Sultan olsa olur mu adil?
Kiri tevbe, kulu, gassal yıkar bil
Yazık ki döneni torun zanneder.

Şinel der, hak eden alsın dersini,
Takınsın edebi, yensin forsunu
Dilde bal etmeyen, öfke hırsını
Görme engelini kör/ ün zanneder.

DÖNDÜ DEMİR ŞİNEL ŞİİRLERİ ÝÜREĞİN SESİ’NDEN