Ayaklar, baş oldu kılıcı keskin
Kime ne söyleyim, kime ne deyim
Bülbüller, dut yemiş, dilleri suskun
Kime ne söyleyim, kime ne deyim

Tilkiler, bürünmüş koyun postuna
Kirpikler, oturmuş gözün üstüne
Kimisi, badesiz olmuş mestane
Kime ne söyleyim, kime ne deyim

Yalan, mübah olmuş, her şey nizami
Karunlar, çoğalmış, vurgun, azami
Yoksulluk, kördüğüm yoktur çözümü
Kime ne söyleyim, kime ne deyim

Vicdanlar, köreldi, biley almadı
Sırat, unutuldu, çömlek dolmadı
Hakk’ın kapısını çalan kalmadı
Kime ne söyleyim, kime ne deyim

Yön tain edemez, şaşmış pusula
Edeb, erkan konu oldu masala
Bayramsız kurbana çoktur vesile
Kime ne söyleyim, kime ne deyim

Çekilirken ahlar, inceden ince
Yolcu revan oldu bitmedi yonca
Şinel’im olsa da yaran derince
Kime ne söyleyim, kime ne deyim

DÖNDÜ DEMİR ŞİNEL ŞİİRLERİ ÝÜREĞİN SESİ’NDEN