Pirifaniler gibi menzile yönelmişim
Bundan böyle halimi sorup durma istersen
Nefsimin hilesine aklımla dinelmişim
Dünyanın çamuruna karıp durma istersen!

Bir maşuğun peşinde tenden ayırdım canı
Gözlerime mil çekip siyaha sardım tanı
Aklının köşesine söylüyorum yaz beni
Sıradan biri gibi görüp durma istersen!

Fikrimden geçirsem de eylemem asla fiil
Yıkmam Hakk’ınevini yaksa da canımı dil
Gönlü korda olana ne eylesin Fırat, Nil?
Başıma çorapları örüp durma istersen!

Hakikatin rüzgârı uğramadan yanıma
Cemederek toyluğu doldururdum kanıma
Devedekulak diye kulluğumu önüme
Temcitpilavı gibi sürüp durma istersen!

Ayaklarım kurumaz gözlerimden akandan
Yaram kabuk bağlamaz ciğerimi yakandan
Şinel der ki" Mahşerde yapışırım yakandan
Dost görünüp sırtımdan vurup durma istersen"!

DÖNDÜ DEMİR ŞİNEL ŞİİRLERİ ÝÜREĞİN SESİ’NDEN