Yine bugün doldum yıktım bendimi
Kirpikler suyunu tutmuyor ana
Nasıl anlatayım sana kendimi
Mizan, feryadımı tartmıyor ana

Arz, şifa dileyip salıyor Arş’a
Sema, inmen için yüklenir marşa
Ahvalim dokundu yosunsuz taşa
Kızdırsam kaşını çatmıyor ana

Poyraz’ın sırtında bastıkça gaza
Benliği öldürdüm karıştım toza
Kervancıbaşıyım yükümse eza
Niye benim çilem bitmiyor ana

Ömür tezgahında sermayem derdim
Satsam para etmez harabe yurdum
Kanguruya bile imrendi sırtım
Yastık taş diyerek yatmıyor ana

Yüzüme baksa da oğulum kızım
Ruhum paramparça yapayalnızım
Kimin kumaşıysa epik(ı)rizim
Şifa pikesini örtmüyor ana

Değil mi ki handa konuktur insan
Şinel’in kamburu olmaz bedesten
Sen gideli soldu viran gülistan
Orda baykuş bile ötmüyor ana

DÖNDÜ DEMİR ŞİNEL ŞİİRLERİ YÜREĞİN SESİ’NDEN


Bedesten: içinde değerli kumaş ve mücevherat bulunan kapalı çarşı
Gülistan: gül bahçesi
Epikriz:hastanın hastalığı ile ilgili ( tanı, evre, teşhis, tedavi v.b gibi)her türlü bilgiyi içeren rapor
Mizan: Terazi
Arz: yeryüzü
Arş; Gökyüzü