kirpiklerimin ucuna asılı düşler
tonajı yüksek ağırlıktan gözlerimi aralayamıyorum
bir kalbin yorgun koridorundan geçiyorum
dünya kaç kucak, nasıl bir bucak bilmem
sensizlik beni yumruklarken
önemi de yok zaten...

dudaklarıma beton çivisi çakılmış
dilim sensizliğe sürçmekten
ağzımı açamıyorum
gecenin bu vaktinde...
durup dururken kabus görüp
uzayıp giden vadilerde
dipsiz kuyulara düşüyorum

-üstüm başım toz içinde
hisler karmaşasında kayıp yolum
-kırk kuyuda kırk tilki
-her tilkinin kırk yavrusu - yok
sen varsın hepsinden öte...

kalbimde ağır bir çarpıntı
göğsüm çatırdarken sızlıyor ruhum
ekokardiyografi seni gösteriyor
kardiyoloji uzmanları başımda
anlam veremiyor hiç kimse
bedensiz ruhum sedyede
tansiyonum fırladı yine
anjiyo yapılacak mı acaba

beynimde elektromanyetik dalgalanma
sistem kontrolünü ele geçiriyor
işlemci açısından önem arz eden duygular
yokluğunda aktif olan hislere yenik düştü
anlaşılan fabrika ayarlarına dönmek gerek
yoksun... dönemiyorum işte...

yokluğunda nükseden ağ problemi
alt yapısı sağlam duygulara
gözlerimden su sızdırınca
kısa devre yapıyor bu meret
aklım Allah’a emanet
yüzüm dondu, artık reset yemez

tek çekirdek bir işlemci bendeki
gönül bağlantım ne kadar hızlı olsa da
yokluğunda sıkışıyor kalbim
ve problem çıkarıyor bedenim

off...
zaman bana yokluğunu taşırken
duygular hastaneye koridor iken
bu can bedeni neylesin...