Alçak ruhlu olanlar para arar, yüksek ruhlu olanlar ise saadet arar. ostrovski
Semihhan Aydemir
Semihhan Aydemir

Son durak

Yorum

Son durak

( 1 kişi )

0

Yorum

8

Beğeni

5,0

Puan

61

Okunma

Son durak

Şehir mezarlığının kapısından girdim
uzakta değil,
yaşadığımız hayatın hemen yanında
büyük bir suskunluk duruyordu

Toprak aynı toprak,
çukurlar aynı derinlikteydi
Kimseye geniş, kimseye dar açılmamıştı
son yatak

Bir taşın altında
ömrü saltanatla geçen biri yatıyordu,
yanında ömrü borçla geçen biri
Üstlerinde
aynı rüzgâr geziniyordu

Bir yerde
yıllarca "emret" diye beklenen adam,
öte yanında
ağzını açmaya utanmış gariban
İkisini de
aynı sessizlik dinliyordu

Bir köşede
köylünün adı,
hemen yanında
yıllarca ona tepeden bakan yöneticinin adı
İkisini de
aynı yağmur ıslatıyordu

Biraz ileride
hakkımızı yiyen,
hakkı unutan,
hakkı eğip büken kim varsa
şimdi tek bir kelime bile söylemeden yatıyordu
Ne savunma vardı artık,
ne mazeret

Nice ömürler gördüm taşlarda:
Birine "iş adamı" demişlerdi bir zaman,
ötekine "işsiz" denmişti
Şimdi ikisinin de
üzerine aynı otlar bitmişti

Bir taşta
"çok sevildi" yazmıyordu
ama belli ki
arkasından gözyaşı döken vardı
Diğerinde
sözler kısa,
çelenkler gösterişliydi;
arkasında kaç ah bıraktığını
sadece kalpler biliyordu

Yürürken kendi kendime sordum:

Bunca kavga ne içindi?
Bunca hırs, bunca yarış, bunca hesap
hangi taşın üstüne yazıldı sonunda?

Burada
ne maaş bordrosu soran var
ne diploma isteyen
ne soyadıyla ilgilenen
Sadece iki tarih,
bir isim,
bir de araya sıkışmış bir hayat

Düşündüm:

Bizi hayattayken ayıran ne varsa
burada yoktu:
Makam yok, mevki yok,
odalar, koltuklar, imzalar yok
Geriye kalan tek şey,
yaşarken dokunduğumuz yüreklerdi

Bir gün
benim de adımı bir taşa yazacaklar
Ne kadar bağırdıysam,
ne kadar sustuysam,
kimleri kırıp geçtiysem,
kimlerin elinden tuttuysam
hepsi o görünmeyen çizgiye sığacak

İşte o zaman
sorunun cevabı değişmeyecek:

Geride bıraktıkların nedir?
İyilikle anılan bir iz mi,
yoksa kimsenin dillendiremediği
bir sızı mı?

Mezarlıktan çıkarken
son bir kez geri döndüm

Taşların hiçbiri
"malıyla geldi" demiyordu
Hiçbirinde
"makamını da getirdi" yazmıyordu

İçimde bir ürperti ayağa kalktı:

Yalnız öleceksin!
Yalnız!

Son kapıdan
tek başına geçeceksin
Ve yanında
sadece
nasıl yaşadığın gelecek.

Paylaş:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir. Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Şiiri Değerlendirin
 

Topluluk Puanları (1)

5.0

100% (1)

Son durak Şiirine Yorum Yap
Okuduğunuz Son durak şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
Son durak şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.

Üyelik Girişi Yap Üye Ol
Yorumlar
Bu şiire henüz yorum yazılmamış.
© 2025 Copyright Edebiyat Defteri
Edebiyatdefteri.com, 2016. Bu sayfada yer alan bilgilerin her hakkı, aksi ayrıca belirtilmediği sürece Edebiyatdefteri.com'a aittir. Sitemizde yer alan şiir ve yazıların telif hakları şair ve yazarların kendilerine veya yetki verdikleri kişilere aittir. Sitemiz hiç bir şekilde kâr amacı gütmemektedir ve sitemizde yer alan tüm materyaller yalnızca bilgilendirme ve eğitim amacıyla sunulmaktadır.

Sitemizde yer alan şiirler, öyküler ve diğer eserlerin telif hakları yazarların kendilerine veya yetki verdikleri kişilere aittir. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. Ayrıca sitemiz Telif Hakları kanuna göre korunmaktadır. Herhangi bir özelliğinin kısmende olsa kullanılması ya da kopyalanması suçtur.
ÜYELİK GİRİŞİ

ÜYELİK GİRİŞİ

KAYIT OL