Uzat sözü
İçime dolansın anlamın şahmeranı
Göz kapaklarındaki ağlamak
Uzağa türkün olsun, savur
Çelimsiz bir yalnızlıkla dolanan ay ışığı
Heybetiyle bütün ağızlarda suskunluk olsun
Zamanın çoğuna kırılmış bir buse
Yüzünü ararken acırsa, soluğuma vur kırgınlığını
Söndür rüzgarı, yırtılsın bu hazin çağın kan haritaları
Ateşin fıtratıyla külüme dokun
Dokun ki sözden başka bir avuntu kalmasın ağrıma.

Söz uzarsa biliyorsun
Gidip gelmelerini bağışlarım
Ellerini ekerim rüyalarıma, filizlenir umudum
Eksik kalmış kelimelerle dokurum sabrımı
Ağlamak da isterim bir kahkaha kopunca çocukluğundan
Sinsi bir yılan gibi sokulursa ömrüme uzaklık
Kalbine sığınırım gecenin
Ve siyah bir renkten ötesi
Sesin, alıp da kırgın yanımı giderse
Korkunun öptüğü bütün şiirler gibi
Ört üstümü, kimse görmesin hiçliğimi.

Bağdaş kurmuş bütün sözcükler
Sesine dökülmüş nehrin kıyısına
Granit hayal kırılır, uyanır lirizm
Dudakların yağmur kokulu bir şiir gibi
Hevese boğar sonbaharı
Söz uzamalı, kanadından solumalı kuşlar
Ah ellerin yıkmalı bu sus duvarını
Söz uzamalı, saçlarında solumalı kuşlar
Bana hatırlatmalı sevincini
Kalbinden kopup gelmiş bütün fırtınalar.

Yalansa söz, talansa anlam
Bir daha düşmesin sabah bu umuda
Gül yüzün solansa baharı görmeden ölsün kuşlar
Yaprak yaprak bir can titriyorsa sözlerinde
Sıyrılıp düşten, düşüyorsa zehre zembereğe gözlerin
Söz vurguna uzanıp
Vurmalı sevdayı, seninle dolduğum can evimden.




Nedim KARDAŞ