Bu gece yaşarken öldürdün beni
Sarayını beze, han sana kalsın
Sanma hoşnut edip güldürdün beni
Zevk ile sefada ton, sana kalsın

Akîlken, sayende mecnun gezdirdin
Geçirip kevgirden candan bezdirdin
Kalemime her gün hüzün yazdırdın
Sür bensiz demini gün sana kalsın

Geceler limanım,dostum, sırdaşım
Derdimi dinleyen tek arkadaşım
Yastığın yüzünü görmezken başım
Seyrine durduğum tan sana kalsın

Hiç gözüm olmadı mal ile mülkte
Enkazımdan başka bir sey yok yükte
İmzalı eserin ilave ekte
Servetim dediğim can, sana kalsın

Her pınarım "Düden" gibi çağlarken
Tezenem tellerde kara bağlarken
Notaları bile düne ağlarken
Rafa kaldırdığım fon sana kalsın

Alem seyretse de sargınlığımı
Tahayyül edemez yorgunluğumu
Taşırım sonsuza kırgınlığımı
Şinel’in güldüğü an sana kalsın

DÖNDÜ DEMİR ŞİNEL ŞİİRLERİ ÝÜREĞİN SESİ’NDEN