Kumları savrulur çölün,gökte dağılır bulutlar
Sisler de aralanır, bakarsın ki gün doğar
Sabırla bekleyenler , sonunda sürer sefa
Umudu yitimeyen, kıştan sonra yaz görür.

İlmik ilmik örülür mutluluk denen o sır
Emek vardır özünde, tembelliğe yok geçit
Bugünü ter ile yorgunlukla geçiren
Durur güçlü ve diri, yener herbir zorluğu
Son fasılda mutlaka,tebessümle gülümser.

Çalışanlar dünyanın kavradılar ilmini
Düşmediler boşluğa, yön verdiler hayata
Okumaktan muradı, hizmet için bildiler
Emeğe yaslandılar, daima yükseldiler.

Kuru dualar değil, kuru zikirle değil
İman ile tesviye ilimde vardır hediye
Halen uğraşıyorlar ya sen, ya da ben diye
Küfre düşmek tam da bu, yok bunun karı,sonu
Edepten ve ilimden anlamak esas mevzu
Alın terlemiyorsa, korkmalıdır doğrusu.

Niçindir bu eziklik, hem de geri kalmışlık
Onlarda da aynı el, göz ile yaratılmıştık
Bir fark burda asıl,dikkat çekelim buna
Çalışana verir hak; gücü, saltanatı da.

Öyleyse silkinmeli, arınmalı tozlardan
Kalkmalı bir ayağa,bakmalı manzaraya
Kader bize de güler, eder iyi tecelli
Arı ve karıncadan almalı bir ders daha.

Ey ümmet, ey milletim,bayrağım ve vatanım
En kutsi değerlerim, düşlerim,geleceğim
Kaldırmalıyız şimdi,geçmişin enkazını
Dikmeliyiz yeniden, her alanda hepsinden
Türk`ün inkişâf etsin destansı milli ruhu
Durduramasın onu ne batı, ne doğusu.

Birleşirse o eller, ne büyük işler görür
Hedefleri olanın işleri doğru yürür
Kimi terler gerçekten,kimisiyse keyiften
Son perde gelir şimdi,takkesiz kel görünür.
Çalışanlar gerçekte, tembellerse hayalde
Uçar yüksek yerlere, doruklarda görünür.


Oğuzhan KÜLTE