Sevmedim, sevemedim yalandan ve kurmaca o sevgileri
Vermedim asla onlara prim, aradım gerçeğini
Dokunmaksa öyle içten, hissederek,
Yazmaksa çarpıtmadan, nesnel ve hakkını vererek
Ya sahici bir tavırla durmalı yeniden
Y a da parçası olunur yalandan hayatların apansız, aniden.

Her açılışında bir kapıdan tebessümlü bir yüz görmeli,
Çalan her zilde, umutla bir dostu beklemeli
Her bitiminde günün karanlığını, soğuğunu hissetmeli
Acımalı bir yanımız, bir yanımız da gülerken
İşte, o vakit yaşanıyor hayat sahiden…

Sanallaşan hayatımız me de sıradanlaştı,
Alalade konular öncelikleri aldı
Cüceler devleştirildi, devlerse cüce
Protestosundayım bunların, yangın ortasındayım,
Kızıyorum yine ben, bu bayağılık halimize
Yaşadıklarımız gerçekten trajedi, sahiden zalimce…

Adına paylaşım dediler, üstelik sosyalmiş de!?
İnsanlar tufana geldi sanki, adeta zehirlendi
Ne yaralar sarıldı bu âlemde, ne açlar tok artık
Kılıksız konular günbegün zihnimizi kemirdi.

Kaptırdık ipini bir kez şu güzelim hayatın
Ellerindeyiz bu düzeni kuran, o düzmece ustanın
Ne yöne çekseler bilin ki hep ordayız,
İpler onlarda şimdi, sayki bizler de kuklayız.

İstemiyorum sanalını hayatın, hiç sevmedim
Zorunlu olmadıkça asla içine girmedim
Görmedim abat olanıi tebessümle gezeni
İçinde barındırıyor türlü türlü entrikaları.

Sözüm o ki hayat akmıyor o filanca …netten,
Ekmeğin sıcağı, buharı tütüyor fırının önünden geçerken.
Bak ki caddede bir amatör saz çalıyor,
Hayat nehri capcanlı, önümüzde duruyor.

Sırtıma dokunan eli, tebessüm eden yüzü arıyorum,
Bıktım onlarla gıyabında yapılan boş sohbetten
Elime değsin istiyorum rüzgârı, doluyu
Sırılsıklam olmalıyım yağmurda, üstelik gün boyu
Anlarım o zaman mekan, ses, insanlar gerçek
Beşeriyet sanaldan bıktı artık, gerçeğe hasret.

Oğuzhan KÜLTE