Bir sözle dünya oynar içimde,
Bütün sokaklar dolaşır nefessiz
Bir sözle ne imkansızdır her şey
Bütün havalar rüzgar kokar
Tenime dokunur korku pusulası
Ellerimi ararım her saniye başında.
Bir mevsime şahit olmak gibi,
Dolanır bütün ülkeler
Kavgaların ortasında,

Yoruluyorum
Bir durak bekliyor köşe başında
Çarpılıyor bütün gölgeler ışığıma
Karanlık bürünüyor yolculuğum.
Karanlığında bir akşamın,
Kavruluyorum.

Kurallardan usandım,
Bu şehirde insanlar zor,
Yunt dağlarına meydan okurcasına
Aşıyorum kendimi sarp idelerin yamaçlarından,
Kimseler yoklamıyor gözlerimi,
Oysa yalınkat kaygı dehlizinde
Kimse bilmez bir şey bilmediğini,
Biter bütün doğallığı cahilliğin,

İlkelerine pustum,
Yoruyorsun beni,
Ve yine karşımda
Bir çocuk ağlıyor
Herkesten korkmuş
Sokaklar gizleniyor

Sırtında çirkin bir namlu döver kalabalık
Başına ödül koymuş siperler
Çağlamış kızıl çeperini
Renginden bunalmış bir kaldırım
Dağıtıyor sonla başın ikilemini
Biraz salaş bir homurtu
Canlanıyor gözlerinde
Sararıyor bütün yoksul işkenceler
Dert büküyor soğuk bir maviyi
Uzatıyor bakışlarında.

Yanılmasına hayran kalmazdım
Öyle çobanıl yaylalardan geçerken
Sırtında ulu bir mazinin çizgileri
Sağır sanmasın diye bakarsın
Bir kör dünya kalsın geriye
Uzasın gölgeleri huzur pencereme
Yoksul bırakmalı bütün diyarlar
Atılmalı her şey, geriye sen kalmalısın
Çinilerin arkasında rengarenk
Tek renk sen olmalısın