Kuşlar kanatlandılar:
Göğün üstünde halka halka kanatlandılar.
İçimde bir huzur , yine dalıp gitmem sanaydı.
Kapım açık, son ses kalbime haykıran...
Kuşlar geçtiler selamlar seyirler içinde.

Zaman tanımaz onlar;
Ne yana baksam aynı yerdeler,
Ertelediklerimizi tutan hayaller içinde,
Geçerler, giderler, tekrar gelirler.
İçimin kafesinde tutuyorum kanat çırpınışlarını,
İçim öyle zindan olmasın diyorum,
Kanatlanıp kıracaksın kafesimi,
Seni bekliyorum.


Sokaklara açıyorum ellerimi ,
Kollarım öyle kanatlanmış gibi.
Birden düşüyor gölgen hatırıma.
Arkamda duruyorsun,
Önüne geçmeye çalışıyorum;
Koşuyorsun, tutamıyorum:
Sokaklara kaçıyor gözlerim.

Neresinde bekliyor,
Neyine aldanıyorum?
Saçlarıma da değsen anlamıyorum.
Kuşlara soruyorum;
Bir hafif fısıltı, bir rüzgar içinde
Tükeniyorum.
Yeniden başlıyorum her seferinde.
İçimden bir ses oradan git diyor,
Kendime bakıyorum,
Kendime bile aldanıyorum.

Sokak lambaları, çıksam aydınlatır mı ,
Dokunaklı bir şiir gibi titrek titrek?
Yürüsem saklar mı en güzel düşlerimi?
Hatırlar mısın, ne vakit umutsuzluğa kapılsam
Sana uğrardı gözyaşlarım.
Bir bilinmezlik sarılırdı bakışlarıma,
Giderdim arkamda kalmanı gözleyerek.
Kaldığın yerde bıraktın beni,
N’olur gittiğin yere götür beni.

Deniz sonsuz, ufuk sonsuz, kuşlar sonsuz
Maviler içinde seslenerek ,
Dökerek en haykırdığımız birikmişliği ,
Ufka bakarak: Bu ağaç, bu ben ,
Bir de ardımda yetim bıraktığım ben...
Denize aldanmışım, sesine aldanmışım,
Uzaklığına aldanmışım kaçarım diye.
Oysa yanı başımda bekliyorsun beni,
Kanatsız, çocuklar gibi saf ve acemi,

Korkamıyorsun bile ,
Çünkü korkarsan korkular düşer üstüne,
Çünkü yaşarsam gene aynı hislerimle,
Yenilip çaresiz ağlayacağım gelir aklıma.
N’olur elimden tut ki sana bakayım!
Neresinde kalırsam gittiğime götür beni.
Çünkü gidersem sahipsiz kalmasınlar,
Çünkü gidersem,
Kanatlanır yine aynı yolculuklar.

Süleyman YILDIRIM
03/01/2020
Akhisar