İlkin öylece boşluğa baktım çaresiz,
Sürgününe sür beni.
Karanlık öyle aydınlık olur mu dedim,
Sustum bin bir çığlığın kafesinde,
Haykırdım beni çağıran gözlerine,
Uçur beni ellerinin değdiği yere.

Körpe kuzum,
sesinin en güzel yerinde dağıldım,
Birden yine aklıma sen geldin,
Donuktum , sığınaksızdım,
Güçlüyüm diyordum, sonra sustum yine,
Kalbinin körpe sözünde dağıldım,
Elimden tut, bırakma beni.

Dünyalar vardır rengarenk, hayal meyal şimdi.
İnsanlar koşuyor sağa sola, sanki hepsi aynı yerde,
Hayalinin gölgesine sığındığım, al götür beni buralardan.
Dünyalar kör, yüzüne bakmalara doyamadığım,
Seni sevmelere kıyamadığım,
Seni öyle hiçbir yere koyamadığım,
Hayallerine sarıl, sevgime sarıl,
Bir kez daha bana koşarak gel,
Ses ver uzaklardan n’olur.

Biter sandım, bitmedi.
Sanki çare istemeye dilim yetmedi,
Gider sandım, o acı benden gitmedi.
Güllerin ortasında bekliyorum seni
Çıkarsızım, dilime düğümlenmiş senin hayalin,
Yalvarırım beni bekletme pazartesi günü,
Bir kez olsun göreyim güldüğünü.

Süleyman Yıldırım 09/04/2023 Manisa