Bir gün değil bir an..

Saatti kapının kolunu ansızın kıran.
Yolun en yokuş yerine yaz beni.
Bulut gözlerime baktı, dağlardı haykıran.
Hiç böyle çarpıp kurutmamıştı ayaz beni.

Sulara bağırdım, bir çağıldayış irkilir mi?
Toprağa sustum sevinç örtünürcesine.
Hiç mutluluktan böyle şiddetli korkulur mu?
Beni sus, beni ağla, yoluma oluk oluk dökül.
Bir daha bekle bir gün gib kıvrıl ve bükül.

Ne çabuk bir çiçek dala ağaca kütük olmuş
Koca dünya bir insana yazık küçük olmuş..
Deste deste hayal bir omuzda yük olmuş.

Gülen gözler kirpiklerle kovaladı .
Sert rüzgarı müjdelerle ovaladı.
Umufak oldu,unutuldu adı.
Gülen gözler mutlulukla ağladı.

Resmin içinde herkes var bizden ziyade.
Çocuklar, şimdi hasat zamanı.
Yokluğunla varlığı her an tanı!
Sevdiğim kadın, çocuklarımla hayat fevkalade.

Güller ve küller birlikte uçtu saçıla saçıla.
Vur da zamanı durmasın,ha bire kamçıla.
Bahtımızda acı tatla birleşip açıla.
Kırmızı "Güller" Bir serap gibi içile.
İşte o an biter şikayetler ve çile.

Şiirin bir sihri var ki
Beni nerede görse tanır.
Yazan ellerim bu duyguları tattıkça utanır.
Ve her sabah dua ile uyanır.
Ve o karanlık, kalemle maviye boyanır.

Ne dediysem sokaklar meyve vermedi
Yalnızlığın hiç aydınlığı görülür mü
Gitmişliklerle yarına varılır mı
Git ve yeniden doğrul bittiğin anda .
Yalnızlığı unut kendini avuttuğun anda.

Şimdi dokunduğum ne varsa yabancı.
İçimde bir değişim anbean sancı.
Seni tanıdığım en gizli inci,
Bir damlada deniz olmuş.
Bir gamla da deniz olmuş.

Şimdi ve yarın ve sonraki günler de
Henüz eskidiğinden bihaber solmuş.
Bize eskiler yeni bir gün gibi,
Ne kadar eskitsek de önümüz sürgün gibi,
Biraz hüzünlü ve asicesine kırgın gibi,
İşte elimize maziden bir âti dolmuş.

An gibi saklımda
Nan gibi aklımda
En güzel iklimde
Can gibi Şiirsin
Beni bir SEN bilirsin.

Süleyman yıldırım manisa 2/11/2023