6
Yorum
27
Beğeni
5,0
Puan
1616
Okunma
Utangaç aşkımın itirafını kabul ettiğin,
O ıssız bahçeyi hatırlıyorsundur eminim?
Hepsi bize destek oldu, zaman da sır da,
Gecelerin yarı karanlıkta titreyen yıldızı da,
Yüzünü renklendirirken bir kiraz pembesi ;
Gözlerinde okudum mutluluğumu, geleceğimi;
Ve kalplerimiz birleşirken bu sessiz dilde,
Tanrıya yemin ettiler birbirlerini sevmeye.
Ama ateşli sarhoşluğumun canlılığında,
Kendimden geçeceğim en tatlı kelimeyi aradığımda,
Sana hayatım demiştim sevgiyle işte o zaman
Sesimi kestin : Hayatın ha, hayır, hayır, ey aşkım !
Bana, ruhun de, diyerek birden bağırdın :
Devamına muhtacım senin sonsuzluğunun ;
Heyhat, ölüm bir gün hayatın ateşini söndürecek !
Ruhun ise sonsuzlukta sürüp gidecek.
Antoine Fontaney (1803-1837)
Çev. Sunar Yazıcıoğlu
5.0
100% (18)
Cevap Yaz