3
Yorum
9
Beğeni
5,0
Puan
1108
Okunma
Yağmur yağdı. Bahçe gölgede toparlanıyor.
Toplanmadan ölecek kasımpatılar.
Çiçeklerin solgun yaprakları düşüyor, ıslak patikalara,
Bir tek gürültünün bile çıkmadığı kumda,
Kırmızı büyük dalya çiçekleri yitip gidiyor.
Etrafta bütün bu acıların belirsiz mırıltısı var,
Çiçeklerin can çekişmesini dinleyen her şeyin.
Ve üst kattaki beyaz küçük odalar şafağı bekliyorlar….
Çocukluğum, benden nasıl uzaklaşıyorsun,
Beliren akşamın ve ölen bahçenin içinde !
Gidiyorsun ve bir daha hiç dönmeyeceksin
Şimdi , artık sadece bir uğultudan ibaret, hâtıran,
Bir hâle içinde, az sonra birden kaybolacak olan.
Ve ben hâlâ hayal kuruyorum, yapa yalnız, pencerede…
Francis CARCO (1886 - 1958)
Çev. Sunar Yazıcıoğlu
5.0
100% (5)
Cevap Yaz