Kırkı kırka böldürdüm muallim bey şaşırdı
İki eksik bir fazla karaladık ne varsa
Aşka hesap tutmadı tüm sabrımı taşırdı
Sevgi vefa ihanet sıraladık ne varsa


Kah Mecnun’u konuştuk kah Ferhat’ı Kerem’i
Dervişler dergahında aldık ele konuyu
Kimi derdini dedi ben bekledim sıramı
İrdeledik konuyu koyamadık tanıyı


Tutkumudur şehvet mi yoksa ilahi kudret
Çözüm olamayınca alimler sustu kaldı
Kimseden ses çıkmadı beklediler bir müddet
Orda ki bilge kullar öylece pustu kaldı


Aslı ile çağladı Şirin’le dağlar aştı
Ne koç yiğitler varıp önüne diz çöktüler
Kimler canından geçti kendi kabrini eşti
Kapatıp tahtaları toprağını döktüler


Adı Züleyha dendi ihtirasa yenilen
O mübarek Yusuf’u attırdı kör zındana
Koskocaman kıraldı tek bir sözle yanılan
Hakkı bertaraf bilip döndü haksızdan yana


Mem-in rüyalarını süsledi Zin bakışla
Akıl ayrıldı baştan görünce gülcemali
Yürekleri mimleyen aynı keder akışla
Kimler divane olmuş geri kalanı deli


Mehmet Kılıçel


Beğeni ve yorumu ile katkıda bulunan bütün şiir yürekli arkadaşlara teşekkür ederim
Selam ve saygılarımla