Güneş batacak yine tekrar akşam olacak
Kalacağız başbaşa ben ve karanlık gece
Ah şu hırçın yüreğim hüzün ile dolacak
Gözlerimde yaş olup akacak gece gece
Açacağım bir zıkkım, durmadan içeceğim
İyice sarhoş olup kendimden geçeceğim
Düşlerimde yok olur o afaroz kayıklar
Sonra yasaklı dilim bir ismini sayıklar
Gözümde akan yaşı karanlıkmı silecek
Mazinin ahenginden ben nasıl kaçacağım
Kaçsam kokaklığımı sana sevdam bilecek
Of çekerek sinemde yaralar açacağım

Hayatımın özeti böyleyim yirmi yıldır
Değişmedim ne yazık zaman geçip gitsede
Bilirim yaşadığım hayat hayat değildir
Karşı koyamıyorum ömür akıp bitsede
Bulaştığım her işi erkeninden batırdım
Kazandığım ne varsa hep şaraba yatırdım
Sarhoş gezdim bir ömür seni unutmak için
Başaramadım asla bilmiyorum ki niçin
Şu halimi kınayan zalim kullarda vardı
Ben beni yitirmişim, onlar divane bilir
Sensizlik şu sineme, keder yumağı sardı
Geçmişi yad ettiçe, canım burnumdan gelir

Tekrar sabah olunca tekrar aynı mevzular
Yıpranan benliğimde açılınca gözlerim
Dilimde isyanlarla yok olur tevazular
Eş dost her kim var ise incitecek sözlerim
Dilimi ahraz ettim, isminde başka söze
Ah şu zalim ayrılık, beni getirdi dize
Saçıma aklar doldu, yaşım erdi kemale
Bir gelip görsen beni, gelmişim bedbah hale
Bu bedbah, berduş halim üzer durur anamı
Gözleri ama oldu, yıllardır ağlamaktan
Senin ismin geçince, okur durur canımı
Sessiz ağıtlar yaktı, gönlünü dağlamaktan

Boyunca çocuğu var yaşıtım olanların
Mürüvetim duruyor hep onun kursağında
Bende ki kısmetsizlik senden arta kalanlar
Hevesi, istekleri kaldı cevval çağında
Kara günü bellemiş ayrıldığımız günü
Konu evlilik ise önüme sürer dünü
Sen olmasaydın eğer mutlu olacakmışım
Gösterdiği kızlardan mutlak alacakmışım
Yedirmiyor kendine, aklına düştüğün gün
Hesaba bana keser, sana çıkınca yollar
En büyük derdi imiş, benden çaldığın yıllar
Bunu yüzüme okur, nefes aldığı hergün

Mehmet Kılıçel
Soğukdoğlu