İnsanın dostu olmalı abi dostu.
Her daim sırtını dayadığında güven duyduğu dostu olmalı.
Duvar gibi mesela sağlam durmalı.
Duvarda can yok duygu yok amma güven veriyor ya yeter.
Arama daha akraba dost .
Yaslan bir duvara kafidir.
Adam gerek abi insana adam gerek.
Adam olmak içinse yürek gerek..
Mahalle kabadayıları gibi olmak değil adamlık
Ya da iki duble içip nara atmak değil
Adam olmak insanlıktan geçer.
Bilmeyiz bilemeyiz,
İnsan olamayanlar neden hep bizi seçer?
Ne lazım ki neye lazım.
Tuzsuz ekmeksiz değiliz çok şükür.
Soframızda açık dost olan herkese.
Adamlık mala girmiş mal olmuş.
Makamlar adamlığa yol olmuş
İnsanlık unutulmuş adamlar aptal olmuş.
Aptalın bey olduğu yerde adam ne gezer.
Hani derdi rahmetli hep düşünürüm,
"Bey ölür aptal gibi,
Aptal ölür it gibi.."
İkisininde akıbeti ölüm değil mi?
Niye bunca öfke kime bu kibir?
Ne sandı ki kendini bu aklı fakir?
Bırak ne halleri varsa görsün yüksekten uçanlar.
Alçalacak çare yok, basacak o da yere.
Sen ol yeter ki sen sen ol hep böyle dur.
Biz bize dostuz akrabayız daha ne ki.
Onlar varmış, yokmuş onlar takılma.
Biz yeteriz yürümek için her yere birlikte.
Ne eğildik ne de eğdirdik başları.
Alem puşt olmuş unutulmuş puştluklar.
Bir öfke nöbetinde düşman biz olduk.
Soyanları unuttular soyulanı da.
Hırsızdan yana olup kıbleye yöneldiler.
Aynı safta omuz omuza namaz kıldılar.
Kibir yoktu, öfke yoktu hep birden adam oldular.
Bize adam ne gerek biz yeteriz biz bize.
Unutmadan bir de candan olan yanlarımız var.
Çıkarsız gerçek dostlarımız var.
Onun için insanın dostu olmalı abi dostu.
Dost dediğin ya candan ya kandan olur.
Kandan olanlar belli de
Sen candan olanlara bak.
Ha unutmadan sırtını her zaman sağlam tut.
Tut ki arkadan gelen yaralar hep yakındandır.
Unutma ha unutma abi.
Biz biz olalım kafi az biziz az da can bildiklerimiz
Ne dersin abi?
Var mısın ha var mısın?
Yok sayalım geri kalanları silelim gitsin..
Var mısın?