Çektim sayende ayağımı sevda batağından,
Gül diye açtım sinemi, dikenler düştü bahtıma.
Ahh! Gülemedim sayende bu aşk çemberinde
Sen diye diye,gözümde bir damla yaş bırakmadım.

Kanadı kırık kuşların, uçma özlemi gibiyim,
Senle yalnızlığım son bulur sandım.
“Yanıldım Ah! Ziyan oldum”
Sayen de kendimi de kaybettim.

Aşk hakikati sever, bense hep hayallerde yaşadım.
Gerçekleri sapladın kalbime,
Bundandır canımın amansız acısı,bundandır yürek yangınım
Sevdanla çığlık oldum,bir sen sağır oldun.

Unutulmanın, unutulduğu toprağın çocuğuyum
Seni de öyle bildim, meğer sen aşka yabancıymışsın.
Bana sevdanın, güzel yüzünü göstermen gerekirken
Sadece yanılgılar yaşattın bana.

Sevmeyen ne söze bakar ne de yüreğe ,
Kafası estikçe seviyorum der,herkesin dili var...!
Oysa aşk çaba ister,aşk yürek ister
Ben kendimi uğruna ziyan ettim de,
Senin nankör yüreğin, kör olup görmedi beni.