25
Yorum
98
Beğeni
0,0
Puan
4118
Okunma
Her şey beklerken oldu
kendi kendimle konuşuyordum kimseyle değil
kedilerin anlamlı gözlerinden geçiyordum
sen karanlığımdın, üstelik günahım
kirli yanlarımın cehennem azığı
Bunu ben biliyordum ve belki başkaları
cümleten kusuyorduk bir şehrin ortasına
Ama sen bunu bilme!
Her şey susarken oldu
adam;
Havva’nın koynunda yolculuk yaptı
kadın;
çıkamadı çarpık bacaklı zamanın arasından
dile gelmedi hiçbir şey.
Ağzının içinde kaç kanlı cehennemden geçtim de;
yıldızlar boşalttım nefesinin dibine
bu şehrin avuçları terlerken
içime düşüyordu gizli bir ürperti
Ama sen yine bilme.
Her şey giderken oldu
çok güzel sıktım canımı çok keder eşliğinde
ağzımın içinde işlendi kuş cinayetleri
intihar ipinde kaldı küçücük dilim.
Yer ve gök
yüzünde eskidi
yüzümü düşürdüm yere
yüzünü çektim göndere
sesim tırnaklarının dibinde eskiyor
sesim eskiyor tırnaklarımın dibinde
Ama sen, sen artık bunları bilme!