ne giysek yakışmıyor üzerimize
hayat denen curcunada
sahiplenmiş bizi
kelle paça bir hüzün
talepler inzivada
kime ne verebiliriz ki doğru düzgün



her baktığımız göz büktü belimizi
her dokunduğumuz ten kaçırdı keyfimizi
hangi buluta sarılmak istesek
kabullenmedi bizi
anıların girdabına çizip hayat hikayemizi
sahipsiz mezarlara gömdük kimliğimizi



boş yere imgeler kurduk
boş yere düşlerimizi iyiye yorduk
bu yalnızlıklarımızın tangosu
yorulana kadar istersen sahne alsın
gecemiz zaten sepya
tuval de öpüş kalsın
kalsın zamana uyarlanmış bir vavelya
vaveyla ise umudumuza renk katsın
umudumuz ağlak sevgimize
sevgimiz ise tutsak her demimize



acılarım bir çıra
çakmak çakma sakin
yanar ha
ambiyanslarımı tut
heba edilmesinler
ruhum darda
şiirlerim firar da



su misali akıp giden cümlelere tutundum
çırpındım durdum
özlemlerin avlusunda ne efkâlar büyüttüm
ne gözünü doyura bildim zamanın
nede tozunu silebildim



kahrolun muşluk dalında çok madalya aldım
her köstebeği dost sandım
konuş artık söz sende
ben seni az mı yüreğimde sakladım
ben sende az mı tutuklu kaldım