/gün batmadan, içimde yandı akşam
alev alev yanıyorken, ne kadar soğuk bu dünya böyle/



güzel cümleler kurmak isterdim insanlık üstüne
Yaradan’dan ötürü se/ven/vilen
ve sevgisi yaraya merhem


ahhh/ hiç kimseler sevmiyor kimseyi
artık / sevgisiz, paronayak kalpler
vefâsı yok cefâsı çok tanıdık
geleceğe sızan zifir / zehir kof sözler


karanfilleri kanatanlar matinesi sahnede
daraltıyor içimizi
mahmuzlanamıyor umutlar


kül rengi bir gökyüzü üzerimizde
beyaz bir sessizlik taşıyor sandukalar
karanlık kederi getirip seriyorlar evlere
dünden daha iyi olacak ne var
yine, yeniden aynı filmi göreceğiz


ey günaha meyilliler
dilinizde kana bulanırken sözcükler
harcı âlem
kalbinizde kazdığınız mezarlarımız
aksisedalarınızdır


/ne zaman açılır gönlümün kapıları bilir misiniz
girmeyin Yaradan’ımla arama /



geçmişin dökümünü yazın aklınıza
kulağınıza küpe diye takın
gökyüzü mevsimi gelince
nasibiniz herkesin nasibinden


kimse görmez mezar karanlığını
ne bir zamanlar yaşanan saltanat
ne ciritte kazanmışlığınız
ne zafer sarhoşluğunuz
ne de kaç bin fitte olduğunuz kalır
geçer akçe kalbinizden dökülenler
olanca heybetiyle bir tek ölüm dik durabilir ancak



Hâdiye Kaptan