gökyüzü ninniler fısıldıyor şimdi
uykuya kanmak , uyuduğunu unutmak vaktidir şimdi
adresi benim olmayan desenli rüyalara giriyorum
ritimli nabızların en ince hummasına gidiyorum



rüyalar baharlar büyütüyor
suskunluğu mayalıyor ruh
adanmış lodoslar ağlıyor biçim biçim sahillerde
bir damlaya gizlenen ummanlara gidiyorum



sözün fayda etmediği en kritik yerlere
sesin cevap vermediği en heyecanlı anlara
tüm garları, istasyonları cebime koyup
içinden gri renkleri çalınmış zamanlara gidiyorum







her düşüş bir diriliş her yıldız bir kurtuluş
sessizlik en kılcal damarlara eriyip akıyor
gecenin ucuna vuran kutsal imsaklara gidiyorum



en ziyade beyazdan alevleniyor ümidin sırrı
kıraç topraklara yığınlarca yağmurlar dökülüyor
sardunya mavisi buğular taşıyan tana gidiyorum



uykuyu uyutmak vaktidir şimdi
içinde mahpus olunan zarı yırtmak vaktidir şimdi
düşüşleri, kalkışları yeniden yaşamak vaktidir şimdi
günü ağarmayan diyarlara gidiyorum



*

redfer