Bir gün...
Uykunu unuttuğun bir gece,
her şey bitti deyip
her şeyden vazgeçtiğin anın bir sonrasında geleceğim;
unuttuğun uykuların için,
her şeye yeniden başlaman için.
Beni sana getirmeyen günlerimin hepsini alıp
bir valize doldurup, ağzını kapatıp
kıyısı okyanus olan sarp uçurumdan aşağıya yuvarlıyorum.

Gelemediğim tüm zamanların katiliyim artık!
Bir anının ilk hecesi dahi yetiyor sana koşup gelmeme.
Değil ki o yaşanmışlıklar...
O selam,
o karşılayış,
o tutsak oluş...

Yüreğimdeki tutku nereden geliyor,
hangi yaşanmışlıktan?
Ben niye böyle hasretim,
ya sen niye böyle seviyorsun söyleyemeden?
Hüznün sonu yok, düşüncelerin de...
Dolunay düşen yolların en kestirmelerinden
sana sürükleniyorum.
Bir şiir gibi kanayan yaralarına
merhem olabilmek için geliyorum.

Biliyorum söylemiyorsun,
gel diyemiyorsun ve içinde tutuyorsun.
Söylersen tılsımı bozulur diye değil,
umudun kanadı paramparça olur diye
susuyorsun.

Bilmem ki gelmemden mi korkuyorsun,
gelmeyeceğimi mi düşünüyorsun?
Biliyorsun sayfalarda yarım kalmış şiirlerim,
öykülerim, mektuplarım...
Belki de sen şarkıları bile yarıda kesiyorsun.
Haklısın, çünkü hiçbir şiir,
hiçbir öykü, hiçbir şarkı sana layık değil.
Hepsi senin için ama
hiçbiri bakışının binde biri bile etmez

Ne büyük bir umuttur
Tüm bunları sana sunabilmek düşüncesi
ve ne büyük bir umuttur en güzel güftelerle
ve yüce duygularla sana gelmek hayali...
Ve bana gelme özgürlüğü tanı ki
yollar yürümenin özlemini
her koşar adımda sonuna kadar yaşasın.

Bir gün sana geleceğim.
Sarhoş naralarının sokakları inlettiği bir gece.
Kederli bakışlarımı alıp
mesafenin sonsuzluğuna odaklayacağım.
Yürüyeceğimde, varsa çözümsüzlük
onları da ben çözeceğim.
Yalnız bu şekilde geçen zamanı yelelerinden yakalayıp
peşinden sürükleneceğim.

Neyse sonunda dönebildim sana.
Başıma başka bir şey gelmeden.
yağmamış yağmurların ıslağı,
atılmamış adımların yorgunu olarak,
üstümdeki giysilerle dikildim karşına,
öylece sırılsıklam .
Yanlış çarpımlarımı ve hatalı sözcüklerimi silmeden,
Ben okudum, sen dinledin,
gözlerine bakarak…

Uykusuz mu kaldın sen dün geceden
Bir uzak gece kuşunun sesi
Belki öfkesi ya da örselenmemiş hasretidir diyelim
aslı sevmektir ,
içinde hasret saklı görmezden geldiğimiz,
faili biz ele vermeyelim
çocukluk aşklarının silinen izlerinden
Ve yağmur görmemiş yaprak gibi durmayalım öyle.

Seninle söndürülüp
seninle hecelenmişse bu sözler
heceleyen bilsin, ben bilmeyeyim
bir de yırtılan geceler bilsin.

şimdi gökyüzünü kavuracak bir film izliyorsun,
başrolünde masumiyetin ve sen
gözlerini hiç kaçırmadan camdaki beyaz perdeden,
ay doğarken pencerenden
bahçeye diktiğin güllerden
koparıp
sana geleceğim bu gün

Şimdi ,haydi kalk ve pencereyi aç ardına kadar
derin-derin soluk al
Gelişimi bekle.
Kuzeyin yıldızı, güneyin kıblesi gibi es bana,
başka senden ne isterim.

Rüzgar gülü perilerinin dilinde türkü ol,
beni sazının teline vur.
Bir de turna kanatlarına yüklü özlem ol
yani öyle yaşa beni.
Gün doğusundan esen seher yeli gibi serin
Ve dünyanın merkezinden daha sıcak,
ve derin.

İşte öyle
İnsan bir yanınca Kerem misali yanmalı
Uykudan bile mahşer gününde uyanmalı
İnsan bu duygularla gideceği yere gitmeli.
Ve insan kime nasıl gideceğini bilmeli.
Ve haykırmalı en azından kendine

Seni sevmekle geçiyor ömrüm
Biliyorum ne gitmenin
ne de gelmenin sırası .
Ama ben bir gece ansızın
yine sana geleceğim...
bekle beni.

redfer