Her şey yerli yerinde
Yıllar önce bıraktığım gibi
Az tozlanmış hepsi bu
Ancak nedendir bilmem gözlerim bir şey arar
Aklımda girintili çıkıntılı sorular
Yıllardır dolduramadığım boşluğum
Sahi neydi o aklımı sürekli meşgul eden.
Hepsi bir zan mıydı yoksa.
Bir çocuğun ağlayışında çekip gitmiştim
Yağmurlu bir gündü
Çocukça hıçkırıklarıma karışıyordu yağmur damlaları
Umudum akıp gidiyordu bir bilinmeze
Ayaklarım hükümsüz bir adımlayışı tamamlarken
Sevginin ne denli aciz olduğunu yaşıyordum
Şefkatten söz etmek mi?
Hem de o çocuğa
Güldürmeyin beni
Şimdi tozlarını almaya başladım yıllar öncenin..
Şimdi sorular cevaplarını buluyor,
Her şeyi olması gereken yere koydum.
Eksik olan yıllar önceki ağlayan o çocuktu,
Bir de kulakları tırmalayan hıçkırıklar,
Yağmurlu bir gündü o gün,
Şimdi yağmur yok, o çocuk da yok..
Gözyaşlarıyla derinlerden hıçkıran ben varım,
Açık kollarımla,
Sevgiye, umuda ve şefkate.
Yitik yıllara rağmen..