Nasılda gülüyor doğa
Bin bir renkten libasıyla
Kirli eller dokunsa da
Kirletmez bir nebze doğrularım
Şafak ağlamakta her gün
Gecenin ırmağı
Çağlamakta göz bebeklerinde
Binlerce sır saklı bilirim
Kozalakların gözeneklerinde

Anlarmısın sensizliğin hiçliğini
Kabarır dehlizlerinde yüreğimin
O yüzden umurumda değil
Kış ve boranlarım

Bir iklim doğar evrenin parmaklarından
Dizilir on iki ayın vurgunluğu
Saklar yazı avuçlarında
Yakar temmuzu

Denizle dalgalanır ay’ın sarı ayakları
Şavkı vururken karanlığa inat
Kıyıya vurur bir balıkçı teknesi
Yorgun argın telaşlı
Bir hüzün perdesi gözlerinde
Tıpkı benim gibi

Kıyıya vurmasından korkarım şiirlerimin
Issız adamlar boyar rengini şafağın
Uzak haykırışlar çizer afaklara yakın

Nereye gider bilemezsiniz
Direği kırık bir yelkenlinin
Belki fener tutar ona
Ay’ın sarı ayakları

HÜLYA ÇELİK