Gece çöktü.
Ve ben yine senin yokluğuna uyanıyorum,
hiç bitmeyen bir karanlığın içinde.
Sanki dünya nefesini tutmuş da
benim acımı dinliyor gibi.
her yer sessiz,
ve sensiz sevgili


Bir zamanlar elimde tuttuğum sıcaklığın,
şimdi avuçlarımda sadece soğuk bir taş parçası gibi.
Sanki varlığın bir masaldı
ve ben o masaldan
uyandırıldım.

Kalbim,
seni aramaktan yoruldu artık.
Ama yine de,
senin adın, her atışına gizlice dokunuyor,
sanki hâlâ döneceksin gibi.
Oysa biliyorum…
bazı gidişler geri dönmez.

Bu gece,
sana son kez el sallıyorum içimden,
gökyüzüne bıraktığım her nefes
bir veda oluyor artık.
Ve anlıyorum ki,
terkedilmek
yalnız kalmaktan değil,
içinde kopan o büyük sessizlikten ibaret.

Yine de,
seni sevdim.
Tüm eksilen yanlarımla,
tüm kırık dizelerimle,
ve şimdi,
bu son şiirde bile
senden bir parça saklıyorum.

Çünkü bazı aşklar bitmez sevgili,
sadece susar.
Hülya Çelik