Eylül Giderken

Eylül giderken
Rüzgar yapraklarla fısıldıyor adını
Güneş, uğurlu bir gülüş gibi batıyor ufkumda
Ve ben, her köşede senin gölgeni arıyorum
Kalan son sarı yaprakların altında

Gözlerimde biriken her damla
Sessizce yazıyor adını
Zaman yavaş yavaş eriyor elimden
Eylül’ün vedasıyla birlikte

Kalbim, kırık bir melodinin notası gibi titriyor
Seni hatırlamak bir yandan acı
Bir yandan tatlı bir burukluk gibi
Eylül giderken, ben hâlâ seni bekliyorum
Geri dönmeyecekmiş gibi
Ama umutla dolu gözlerimle…

Akşamın ilk yıldızı sana dokunmak ister gibi parlıyor
Ruhumda, sensiz geçen her an
Bir yaprak gibi savruluyor rüzgâra
Sokaklar sessiz ve boş
Ama ben hâlâ seni duyuyorum
Fısıldayan rüzgarlarda, kaybolan gölgelerde

Ve belki bir gün, yeni bir Eylül’de
Bir yaprak düşerken ellerime
Senin gülüşünle karşılaşacağım
O an, vedalar bile
Sadece bir başlangıç olacak…
Hülya Çelik