EYLÜL DE ÖZLEM

Eylül rüzgârı,
eski mektupları savuruyor ellerimde.
Sayfalar sararmış,
mürekkep biraz silinmiş ama
özlem hiç kaybolmamış…

Paslı kapılardan sızan ışık,
uzaktaki bir odanın sıcaklığını hatırlatıyor,
ve ben,
hüzünleniyor
yokluğunla
kahroluyorum

sana uzanıyor ellerim yoksun
her köşe başında seni arıyorum,
her adımımda bir fısıltı
senin adını söylüyor.
rüzgarın sesine
kulak veriyorum
belki bir şarkıda
bana seslenirsin

Bir bankın üzerinde oturmuş
geçmişin gölgeleriyle konuşuyorum,
ve Eylül,
her ayrılığın tatlı hüzünle karıştığı mevsim,
beni yeniden sana getiriyor.

Sen yoksun ama
varlığın her yerde:
yapraklarda, rüzgârda,
sessizliğin içinde saklı bir melodide.

Ve ben,
her özlemde biraz büyüyorum,
her hüzünde biraz daha seni anlıyorum,
çünkü Eylül’ün kalbinde
senin adın hep gizli.
ve ben bunu çok iyi biliyorum
Hülya Çelik