EYLÜL’ÜN GİZEMLİ DÖNÜŞÜ

Eylül,
kendi gölgesinde yürür sessizce,
her yaprak bir sır saklar,
her rüzgâr bir veda fısıldar.

Ben,
uzak bir melodinin peşinden sürüklenirken,
senin gülüşünün gölgesine dokunurum.
Sokaklar sararmış,
çıkmaz sokaklarda yalnızlık kokar,
ve her kapı ardında,
senin hayalin bekler.

Gökyüzü,
kumral bir şiirin kanatlarını açar,
bulutlar, kırılmış bir aynanın parçaları gibi,
düşer ve bir nehir olur,
zamanın kıyısında.

Eylül,
ne tam bir veda, ne de gerçek bir başlangıç,
o yalnızlığın en sıcak hali,
özlemin en tatlı yanı,
ve kalbime düşen ilk hüzün.

Sen uzaklaşırken,
ben de izini sürerim rüzgârlarda,
her adımında seninle büyürüm,
her nefesimde seninle var olurum.

Ve biliyorum:
her Eylül,
yeniden başlamak için
bir bahar hazırlar,
her kayıp,
bir yıldız doğurur karanlıkta,
ve biz,
her defasında,
yeniden birbirimizi buluruz
yaprakların arasında,
gizli bir mevsimde,
Eylül’ün içinde.
Hülya Çelik

---