Mavinin Kalbinde

Bir gökyüzü açılır bazen, adını söyler gibi,
Mavi ama öyle sıradan değil,
Sanki deniz, yıldızla fısıldaşmış da
Bir çift göze sığınmış huzurla.

Sen bakınca zaman bükülüyor,
Dakikalar usulca diz çöküyor önünde.
Bir martı, kanadına rüzgâr değil de
Senin gülüşünü almış gibi uçuyor.

Ben kelimelerin içinde seni arıyorum,
Bir “sen” harfi eksik kalıyor her mısrada.
Kalemim seni yazmaya niyet ediyor da
Kâğıt, utancından bürünüyor beyaza

Mavinin kalbinde bir dalga var,
Her vuruşunda adını söylüyor kıyılara.
Ben o sesi duymamak için değil,
Daha çok duyabilmek için susuyorum.

Gecenin en koyu yerinde,
Senin gözlerinin rengiyle aydınlanıyorum.
Bir bakışın ne çok anlam taşır kim bilir
Hem başlangıç,
Hem dua,
Hem de bir varış noktası gibi

Ellerin belki dokunmaz zamana,
Ama hatıralar dokunuyor sessizce sana
Ben her nefeste seni yeniden yazıyorum,
Sonsuz bir cümle gibi bir şiirin içinde

Ve bil ki…
Eğer bir gün gökyüzü bana dar gelirse,
Sebebi sensin çünkü artık
Sığamıyorum maviliğine gözlerinin
Hülya Çelik