Zamanın yüzünde peydahlanır
Sönen hayatlar
Her çizgisiyle bir masal anlatır geçmişten
Pervasız bakışlarıyla hoyrat rüzgarlar

Her bir yaprak düşüşünde
Kanar dalları ağaçların
Buz mavisi ayazlar çatırdarken fecrinde tanın
Yıkık merdivenler boy,boy uzar önümde
Her basamağı acı çağrıştırır

İstiflenir vedalar hasret minderlerinde
Nereye dokunsam yalnızlık kokar geceler
Bir zaman inbiğinden sızar hatıralarım
Her vuruşunda kıyıya dalgalar
İçimde titrer bam telim

Her an bir gün yiter avuçlarımda
Nereye baksam ironi yıllar
Harlanan kumullarda fırtınalarım
Örtünüyor çoban yıldızım
Kan damlıyor söğüt dallarından
Denizler acıdan taşkın
Çiçekler kendi hallerinde şaşkın
Bahar soluyor günbegün yanaklarımda
Dönüp duruyor aynı yerde aklım

Sessizliğin ilmeğinde sığınarak
Sıkışır arzularım
Her yanılgılarında yılların
Yılkı bulutlarla horlanır gökkuşağım
Demlenir kendi tadında yalnızlığım
Gücenir kırılır gülüşlerim
Burgaçlar, acı hatıraları bedenimle zaman
Efsunlu bakışları kaybolur yıldızların
İstiridyelerden dökülür incileri okyanusların

HÜLYA ÇELİK