bir gün batımı daha çeker
gözlerinden geceyi
ayazlarda tüter maziler
çeker buz kokularını ardından
demet,demet hüzün
sararmış sonbahar
döker kızıllığını yer kanlanır
kızaran yapraklardan

umut yüklü gemiler vurur sahillere
toplar martılar kırılan umutları
ay’ın ayak izlerinden

bir balıkçı izler elinde şarap şişesi
taşar dudaklarından
hüzünlerin en kızılı
yosun tutmuş gözleriyle
harlanır yüreğindeki közler
kanlanır gözbebekleri

çamurlaşır elerinde yamaladığı her ümidi
orta yerinde gecenin
ürkek bir ürperti sarar bedenini
kırık bir sevda taşır belli ki

yıkık dökük virane
bir buğuyla tütsülenir zaman
geçer gözlerinden siyah beyaz anılar
kışkırtır yüreğindeki hasreti
dökülür gözlerinden
kül rengi yaşlar

gelmez bir türlü gecenin bitimi
salaş bir meyhane açılır yüreğinde
çağlar gecenin şarabı
içine.içine dökülür kırmızı dertleri


HÜLYA ÇELİK